به گزارش خبرگزاری حوزه، حضرت آیت الله جوادی آملی در نوشتاری به موضوع ولایت و عفو و گذشت از دیگران پرداختند و گفتند: جابر گوید: حضرت امیرمؤمنان (سلام الله علیه) شنید مردی به قنبر دشنام می دهد و قنبر میخواست به وی پاسخ گوید.
امیرمؤمنان (سلام الله علیه) به قنبر فرمود: آرام باش ای قنبر! از او صرف نظر کن تا رضایت رحمان را فراهم کنی و شیطان را به خشم آوری و دشمنت را کیفر دهی. سوگند به آن کسی که دانه را شکافت و انسان را آفرید، هرگز مؤمن با چیزی مانند حلم، خدایش را خشنود نکرده و با چیزی مانند خاموشی، شیطان را خشمگین نکرده و با چیزی مانند سکوت، احمق را کیفر نداده است.
سَمِعَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام رَجُلاً یشْتِمُ قَنْبَراً وَ قَدْ رَامَ قَنْبَرٌ أَنْ یرُدَّ عَلَیهِ، فَنَادَاهُ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام:
مَهْلاً یا قَنبرُ ! دَعْ شاتِمَکَ مُهانا تُرْضِ الرَّحمنَ و تُسخِطُ الشَّیطانَ و تُعاقِبُ عَدُوَّکَ ، فَوَالذی فَلَقَ الحَبَّةَ و بَرَأ النَّسَمَةَ ما أرضَی المؤمنُ رَبَّهُ بِمِثلِ الحِلْمِ ، و لا أسخَطَ الشَّیطانَ بِمِثلِ الصَّمتِ ، و لا عُوقِبَ الأحمَقُ بمِثلِ السُّکوتِ عَنهُ.(الأمالی، مفید، ص۱۱۸)
مفاتیح الحیاة ص ۳۲۸










نظر شما